Το Άσεμνο Ημερολόγιο μιας Νεαράς Δεσποινίδος – Ανώνυμου

Ζήτησα από τον βιβλιοπώλη μου κάτι ρομαντικό και επειδή λατρεύω τις εκδόσεις Ερατώ και τις συλλογές τους, εκείνος μου πρότεινε το Άσεμνο Ημερολόγιο μιας Νεαράς Δεσποινίδος. Μου φάνηκε ενδιαφέρον και σκέφτηκα ότι θα μιλά για εφηβικά ερωτικά σκιρτήματα και φλερτ σε δεξιώσεις. Πόσο λάθος έκανα!

Το βιβλίο αυτό αποτελεί ένα καλογραμμένο άρλεκιν της εποχής, απόδειξη όπως γράφει και στο οπισθόφυλλο, ότι αυτό το είδος λογοτεχνίας κυκλοφορούσε και τότε στις κοινωνίες του πουριτανισμού, και για αυτό άλλωστε έχει και ανώνυμο συγγραφέα.

Η 19χρονη ηρωίδα μας, η Ανιές, είναι ευγενικής καταγωγής Γαλλίδα και περνά το καλοκαίρι της σε έναν πύργο στην Προβηγκία με την οικογένειά της το 1888. Οι μνηστήρες της περιτριγυρίζουν τον πύργο, συμμετέχουν σε δείπνα και πικ νικ και οι γονείς της προσπαθούν να επιλέξουν τον καλύτερο για εκείνη, όχι όμως με ιδιαίτερη βιασύνη, καθώς η Ανιές αναμένεται να λάβει πρώτα μια μεγάλη δωρεά από τη θεία της. Όσο την στέλνουν στην εκκλησία και της αναθέτουν δουλειές του πύργου, εκείνη έχει αναθέσει μια άλλη δουλειά στον εαυτό της για το καλοκαίρι: να ανακαλύψει την σεξουαλικότητά της.

Αρχικά, ξεκινάει με συζητήσεις με συμμαθήτριές της στις καλόγριες και με αναζητήσεις στη φύση, όμως δεν θα αργήσει να μάθει τις χαρές της αυτοϊκανοποίησης και να ανακαλύψει τα χάδια της υπηρέτριας. Όσο προχωράει το καλοκαίρι, η Ανιές βουτά όλο και πιο βαθιά στις απολαύσεις τις οποίες καταγράφει στο «άσεμνο» ημερολόγιό της και μοιράζεται μαζί μας. Ιδιαίτερα ενδιαφέρουσες είναι οι περιγραφές τις μέρες της περιόδου της, όπου μας μεταφέρει αυτήν την αίσθηση ματαιότητας που περνάμε όλες κατά τη διάρκεια αυτών των ημερών.

Μέσα από τις αναζητήσεις της και τις απορίες της κατανοούμε τον πουριτανισμό και την άγνοια της εποχής, καθώς και την καταπίεση που δεχόταν οι νεαρές κοπέλες για να μην ικανοποιούν τις σωματικές τους ανάγκες με τον φόβο της παρθενίας, του εξευτελισμού και φυσικά, της εκκλησίας., που όμως όπως και σε κάθε εποχή, βρίσκουν διέξοδο. Στις συναντήσεις με τους φίλους των γονιών και τους μνηστήρες, βλέπουμε την άποψη των ευγενών για τις πολιτικές αντιπαραθέσεις της εποχής περίπου έναν αιώνα μετά τη Γαλλική επανάσταση.

Η γλώσσα είναι πολύ τολμηρή και οι περιγραφές όμορφες αλλά και αρκετά γλαφυρές. Δεν μπορώ να πω ότι είχε κάποια ιδιαίτερη πλοκή, αλλά διαβάζεται ευχάριστα αν και σε κάνει να κοκκινίζεις από το πόσο άσεμνη είναι τελικά αυτή η νεαρά δεσποινίς!