Για άλλη μια φορά πιάνουμε στα χέρια μας βιβλίο του αγαπημένου μας στο Orient Book and Press, Ζούλφι Λιβανελί. Ο Μεγάλος Ευνούχος της Κωνσταντινούπολης μας βάζει μέσα στο παλάτι Τοπ Καπί, το παλάτι του Σουλτάνου της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας, του Παντισάχ αλλά όχι μέσα από τα μάτια του Σουλτάνου. Ο κεντρικός μας ήρωας είναι ο αρχιευνούχος του χαρεμιού, ένας ευνούχος δούλος από την Αφρική με πρόσβαση ακόμη και στα πιο απόκρυφα μέρη του σαραγιού. Όταν μια μέρα ο Σουλτάνος χτίζεται ζωντανός σε ένα δωμάτιο με τη βία, ο ήρωάς μας θα προσπαθήσει να μάθει τι συμβαίνει και να στηρίξει τον αγαπημένο του Παντισάχ.
Το μυθιστόρημα έχει ως κεντρικό θέμα τη διαφθορά της εξουσίας στον άνθρωπο και μέσα από τις αφηγήσεις του ευνούχου μαθαίνουμε τι συνέβαινε στο παλάτι και το χαρέμι με απώτερο στόχο την διατήρηση της εξουσίας. Ιδιαίτερο ενδιαφέρον παρουσιάζει ο τρόπος με τον οποίο ο ίδιος ο δούλος βλέπει τον εαυτό του. Πρόκειται για ένα παιδί του παιδομαζώματος, που αιχμαλωτίστηκε και ευνουχίστηκε, ώστε να γίνει υπηρέτης του χαρεμιού και του Σουλτάνου. Ο ίδιος παρόλα αυτά δεν το βλέπει έτσι…Το βιβλίο υπογραμμίζει με πολύ εύστοχο τρόπο τη δουλοπρέπεια του ατόμου, που στερήθηκε μια φυσιολογική ζωή για να υπηρετεί τον Σουλτάνο, αλλά παρόλα αυτά δεν δείχνει να ενοχλείται, μα αντιθέτως να περηφανεύεται για την «ηγετική» του αυτή θέση. Εκεί μέσα είναι ο αρχιευνούχος του χαρεμιού και υποστηρίζει τον Παντισάχ του με κάθε τίμημα, ακόμη και αν τρέμει στην όψη του, γνωρίζει την παρανοϊκή του συμπεριφορά και έχει γίνει μάρτυρας στα περισσότερα αποτρόπαια εγκλήματα που έχει διαπράξει.
Το βιβλίο είναι μικρό και ρέει πολύ εύκολα, χαρακτηριστικό της γραφής του Λιβανελί. Δεν κουράζει και είναι όπως πάντα πλούσιο σε κοινωνικά και ιστορικά στοιχεία που αφήνουν τον αναγνώστη σοφότερο μετά την ανάγνωση. Παρόλα αυτά, δεν ένιωσα ένταση στην πλοκή που θα με οδηγούσε σε αγωνία για την έκβαση της ιστορίας σε σύγκριση με τα προηγούμενα μυθιστορήματα του συγγραφέα.
Τέλος, εξαιρετικά ενδιαφέρουσα βρήκα την αναφορά στη σελίδα 40 στη θέση των Τούρκων υπηκόων της αυτοκρατορίας «Ποιος στο οθωμανικό παλάτι θα νοιαζόταν για έναν Τούρκο;» Αυτή η πρόταση συνοψίζει όλη τη στάση της οθωμανικής αυτοκρατορίας απέναντι στον Τούρκο υπήκοο και μας βοηθά να κατανοήσουμε την τεράστια αλλαγή που συντελέστηκε στην Τουρκία με τον ερχομό του Κεμάλ Ατατούρκ και της δικής του ιδεολογίας.
Comments