Μπρυζ, η νεκρή – Georges Rodenbach

Αρχικά να σας εκμυστηρευτώ ότι από μικρή έχω όνειρο να επισκεφθώ την Μπρυζ. Όταν, λοιπόν, πήγα στο αγαπημένο μου βιβλιοπωλείο στην Κέρκυρα, το Πλους, για να ψάξω κάποιο ρομαντικό βιβλίο για αλλαγή και το μάτι μου έπεσε πάνω στον τίτλο «Μπρυζ, η νεκρή» δεν θα μπορούσα να μην το πάρω!

Θα ξεκινήσω μιλώντας για την έκδοση από τις εκδόσεις Σαιξπηρικόν που είναι εξαιρετική. Περιέχει στην αρχή Εισαγωγή γραμμένη από την μεταφράστρια Ιωάννα Αβραμίδου με ιστορικά στοιχεία για την πόλη και τον συγγραφέα, που εισάγουν τον αναγνώστη πιο ομαλά στο μυθιστότημα. Επίσης, έχει πολλές σημειώσεις που μας εξηγούν τις αναφορές του συγγραφέα σε άλλα λογοτεχνικά, ποιητικά ή και εικαστικά έργα, καθώς το κείμενο χαρακτηρίζεται από διακειμενικότητα και στο τέλος, μπορείς να βρεις ασπρόμαυρες φωτογραφίες της Μπρυζ από μια άλλη εποχή.

Τον συγγραφέα δεν τον ήξερα ομολογώ, αλλά η Αβραμίδου μας τον συστήνει στην εισαγωγή της με άριστο τρόπο. Ήταν Βέλγος λογοτέχνης του 19ου αιώνα από οικογένεια με έντονο ενδιαφέρον για την τέχνη, το οποίο τελικά τον οδήγησε να αφήσει τη δουλειά του ως δικηγόρος, για να αφοσιωθεί στην ποίηση και τη λογοτεχνία. Δίνει σημασία και εστιάζει στην ψυχή των πραγμάτων και των τόπων και η πατρίδα του η Φλάνδρα.

Το θέμα του βιβλίου είναι η απώλεια και η διαχείρισή της. Ο Υγκ Βιάν είναι χήρος κι εδώ και πέντε χρόνια που έχασε την αγαπημένη του σύζυγο έχει εγκατασταθεί στην Μπρυζ. Η Μπρυζ του εμπνέει τη μελαγχολία που χρειάζεται, τον ρουφάει μέσα στη σκοτεινιά της και τον βοηθάει να βιώνει το πένθος του. «Η Μπρυζ ήταν η νεκρή του. Η νεκρή του ήταν η Μπρυζ.» Μετά από πέντε χρόνια δείχνει να έχει πλήρως ενσωματωθεί στην πόλη και όλοι τον γνωρίζουν ως τον τεθλιμμένο χήρο που ακόμη λατρεύει και σέβεται την εκλιπούσα σύζυγό του. Η ζωή του θα αλλάξει όταν θα δει στον δρόμο μια γυναίκα που μοιάζει τρομακτικά με την αγαπημένη του. Από εκείνη τη στιγμή, το μυαλό του θα κολλήσει στο είδωλό της και θα κάνει τα πάντα για να τη βλέπει συνέχεια και να την προσεγγίσει…

Οι περιγραφές είναι μελαγχολικές και επιτυγχάνουν να σε βυθίσουν στη βαριά θλίψη της ξεπεσμένης αρχόντισσας του Βελγίου, της Μπρυζ, μαζί με τη θλίψη του Υγκ. Η ιστορία και το πώς εξελίσσεται ίσως ξενίσει για 21ο αιώνα, αλλά μην ξεχνάμε ότι διαβάζουμε ένα έργο σύμφωνα με την εποχή του και όχι σύμφωνα με τη δική μας.

Μου άρεσε· θα το πρότεινα για κάποιον που αγαπά αυτήν τη μελαγχολία και τα μέρη που ο χρόνος έχει αφήσει πάνω τους ανεξίτηλα σημάδια αλλά δεν έχει σβήσει τη γοητεία τους.