Η μικρογραφία είναι μια τέχνη που άνθιζε στα παλάτια και τα μοναστήρια, όπου ταλαντούχοι μικρογράφοι φιλοτεχνούσαν τα περιθώρια των βιβλίων με όμορφες ζωγραφιές. Το βιβλίο αυτό έχει ως θέμα του ένα ιδιαίτερο βιβλίο και τις μικρογραφίες που θα δημιουργούνταν σε αυτό. Ο Σουλτάνος δίνει εντολή στους καλύτερους μικρογράφους του Οθωμανικού παλατιού να φτιάξουν ένα βιβλίο για τη χιλιοστή επέτειο της Εγίρας. Ποιο είναι όμως το πρόβλημα; Ο Σουλτάνος θέλει οι ζωγραφιές να γίνουν με την τεχνοτροπία των Φράγκων, μια προσβολή προς το Ισλάμ, που δημιουργεί αντιπαλότητες στους κόλπους των μικρογράφων. Τότε θα συμβεί η δολοφονία ενός μικρογράφου, που θα σκορπίσει φόβο και αμφιβολία. Ποιος έκανε τον φόνο; Ήταν λόγοι αντιζηλίας, ερωτικού πάθους ή έγινε για θρησκευτικούς λόγους που συνδέονται με τις ζωγραφιές του βιβλίου;
Ο Παμούκ φτιάχνει ουσιαστικά ένα «αστυνομικό» βιβλίο εποχής, που συνδυάζει όμως πληθώρα σημαντικών ιστορικών και πολιτιστικών στοιχείων αλλά και ερωτικές ιστορίες μπλεγμένες άψογα με την πλοκή. Ο τρόπος αφήγησης είναι πολύ ιδιαίτερος! Σε κάθε κεφάλαιο έχουμε κάποιον άλλον ήρωα να κάνει την εξιστόρηση. Κάποιες φορές είναι ο δολοφονημένος, άλλες οι μικρογράφοι ενώ έχουμε μέχρι και κεφάλαιο που μας μιλά ο ίδιος ο θάνατος ή ένα ασημένιο νόμισμα. Η γλώσσα είναι όμορφη και συνάμα τολμηρή! Διαβάζουμε βωμολοχίες, ερωτικές σκηνές και θρησκευτικές αντιπαλότητες.
Αυτό που μου άρεσε πάρα πολύ είναι ότι το βιβλίο παρέχει πλούσιο πολιτισμικό υλικό και πολλές γνώσεις για τη θρησκεία του Ισλάμ και για τον τρόπο ζωής την εποχή της Οθωμανικής αυτοκρατορίας στην Κωνσταντινούπολη. Η έχθρα μεταξύ Οθωμανών και Φράγκων περνά από τον στρατιωτικό στον καλλιτεχνικό πόλεμο και ο αναγνώστης βλέπει τη διαφορά στη θεώρηση των πραγμάτων ανάμεσα στις δύο θρησκείες και στους δύο πολιτισμούς. Το μυστήριο για την εύρεση του δολοφόνου είναι έντονο αν και θα προτιμούσα να μην υπήρχαν τόσες πολλές εναλλαγές προσώπων και ενδιάμεσες πληροφορίες, οι οποίες με μπέρδεψαν και με κούρασαν λίγο στην ανάγνωση.
Fun fact: Με ενθουσίασε το γεγονός ότι στο κεφάλαιο «Εγώ ο σκύλος» βλέπουμε και την πηγαία αγάπη των μουσουλμάνων προς τις γάτες και την απέχθεια προς τους σκύλους, όπως την έχουμε αναφέρει στο Orient Book & Press πολλές φορές καθώς και η αναφορά στη διαμάχη του καφέ, την οποία έχουμε αναφέρει σε προηγούμενη δημοσίευση, και για την οποία αναμένεται να ανεβάσουμε εκτενέστερη δημοσίευση στο μέλλον, συνοδευόμενη από ειδικό βιβλίο!
Kommentare