Πριν από μερικά χρονιά, όταν κατά τη διάρκεια του διαζυγίου του από την ηθοποιό Γκουίνεθ Πάλτροου, ο τραγουδιστής των Coldplay Κρις Μάρτιν περνούσε μια άσχημη περίοδο, ένας φίλος τού έδωσε ένα βιβλίο για να του ανεβάσει τη διάθεση. Ήταν η ποιητική συλλογή του Τζαλαλουντίν Ρουμί, του Πέρση ποιητή του 13ου αιώνα σε μετάφραση του Κόουλμαν Μπαρκς.«Κατά μία έννοια άλλαξε τη ζωή μου» εξομολογήθηκε αργότερα σε μια συνέντευξή του. Ένα τραγούδι του τελευταίου άλμπουμ των Coldplay αναφέρεται σε ένα στίχο του Ρουμί μεταφρασμένο από τον Μπαρκς «Αυτό το ον ο άνθρωπος είναι ένας οίκος φιλοξενίας/κάθε πρωί μια νέα άφιξη/ μια χαρά, θλίψη, μια μικροπρέπεια, /μια στιγμιαία συνειδητοποίηση/ σαν ένας απρόσκλητος επισκέπτης».[1]
Ο Ρουμί έχει σταθεί αρωγός στις πνευματικές αναζητήσεις πολλών διασήμων- όπως της Μαντόνα ή της Τίλντα Σουίντον- μερικοί από τους οποίους έχουν ενσωματώσει το έργο του στο δικό τους. Αποφθέγματα του Ρουμί κυκλοφορούν καθημερινά στο διαδίκτυο προσφέροντας νέα κίνητρα. «Αν σε ενοχλεί και η παραμικρή τριβή, πως θα μπορέσεις ποτέ να γυαλιστείς;» λέει ένα από αυτά. Ή «κάθε λεπτό σμιλεύω τη μοίρα μου με ένα καλέμι. Είμαι ο ξυλουργός της ψυχής μου». Ιδίως τις μεταφράσεις του Μπάρκς τις συναντά κανείς παντού στο διαδίκτυο. Επίσης είναι αυτές που φιγουράρουν συνήθως στα αμερικανικά βιβλιοπωλεία και αναφέρονται κατά τη διάρκεια γαμήλιων τελετών. Ο Ρουμί περιγράφεται συχνά ως ο ποιητής με τις περισσότερες πωλήσεις στις Η.Π.Α Συνήθως χαρακτηρίζεται ως ένας μυστικιστής, άγιος, ένας σούφι ή ως ένας φωτισμένος άνθρωπος. Περιέργως, αυτό που δεν αναφέρεται είναι το γεγονός ότι ήταν μουσουλμάνος και ότι μελετούσε το κοράνι και το Ισλάμ καθ’ όλη τη διάρκεια της ζωής του.
Οι στίχοι που επέλεξε να χρησιμοποιήσει ο Μάρτιν προέρχονται από το Μασναβί, το επικό ποίημα που συνέθεσε ο Ρουμί τα τελευταία χρόνια της ζωής του. Οι πενήντα χιλιάδες στίχοι του γραμμένοι στα περσικά εναλλάσσονται με αποσπάσματα από τα ιερά κείμενα του Ισλάμ. Το βιβλίο κάνει επίσης συχνές αναφορές σε ανεκδοτολογικού χαρακτήρα ιστορίες παρμένες από το κοράνι, οι οποίες φέρουν ηθικά διδάγματα. (Το έργο αυτό, το οποίο μερικοί θεωρούν ημιτελή, χαρακτηρίζεται συχνά ως το περσικό κοράνι). Η Φατεμέ Κεσβαράζ, καθηγήτρια περσικών σπουδών στο πανεπιστήμιο του Μέριλαντ, μου είπε ότι ο Ρουμί είχε μάλλον απομνημονεύσει ολόκληρο το κοράνι, αν κρίνει κανείς από το πώς το χρησιμοποιεί στην ποίησή του. Ο ίδιος ο Ρουμί περιέγραψε το Μασναβί ως «τη ρίζα των ριζών των ριζών της θρησκείας» εννοώντας το Ισλάμ και τις αναλύσεις του κορανίου. Και όμως δεν μπορεί κανείς να εντοπίσει παρά ελάχιστα ίχνη στις ευπώλητες αμερικανικές μεταφρασμένες εκδόσεις του έργου του.«Η ποίηση του Ρουμί που οι άνθρωποι αγαπούν είναι όμορφη στα αγγλικά και το τίμημα που πληρώνεις είναι η αφαίρεση των πολιτισμικών και θρησκευτικών στοιχείων της» αναφέρει ο Τζαβάντ Μοτζαντεντί, ακαδημαϊκός του πρώιμου σουφισμού στο πανεπιστήμιο του Ράτγκερς
Ο Ρουμί γεννήθηκε στις αρχές του 13ου αιώνα, σε μια περιοχή η οποία σήμερα ανήκει στο Αφγανιστάν. Στη συνέχεια μετακόμισε στο Ικόνιο της σημερινής Τουρκίας μαζί με την οικογένειά του. Ο πατέρας του ήταν ισλαμοδιδάσκαλος και τον εισήγε στο σουφισμό. Ο Ρουμί συνέχισε τη θεολογική του εκπαίδευση στη Συρία, όπου μελέτησε το παραδοσιακό νομικό σύστημα του σουνιτικού Ισλάμ και έπειτα γύρισε πίσω στο Ικόνιο για να διδάξει. Τότε ήταν που συνάντησε ένα γηραιό ταξιδιώτη το Σαμσί Ταμπριζί, ο οποίος έγινε μέντοράς του. Η φύση αυτής της στενής φιλίας τους έχει προκαλέσει αρκετές συζητήσεις, ωστόσο όλοι συμφωνούν στο ότι ο Σαμς άσκησε τεράστια επιρροή στις θρησκευτικές συνήθειες και στην ποίηση του Ρουμί. Σε μια νέα βιογραφία του Ρουμί «Το μυστικό του Ρουμί» ο Μπραντ Γκουτς περιγράφει πως ο Σαμς έκανε το Ρουμί να αμφισβητήσει την κλασσική του εκπαίδευση, ότι συζητούσαν μαζί πολλά κορανικά εδάφια και ότι του επισήμανε το ότι ιδέα της λατρείας σήμαινε το να βρει κανείς την ενότητά του με το θείο. Ο Ρουμί στη συνέχεια ανέμειξε την ενορατική αγάπη για το Θεό που βρήκε στο σουφισμό με το νομικό σύστημα του σουνιτικού Ισλάμ και τη μυστικιστική σκέψη του Σαμς.
Αυτό το ασυνήθιστο μωσαϊκό επιλογών διέκρινε το Ρουμί από όλους τους συγχρόνους του, αναφέρει η Κεσβαράζ. Παρ΄όλα αυτά ο Ρουμί κατάφερε να συγκεντρώσει πολλούς οπαδούς της κοσμοπολίτικης περιοχής του Ικονίου, αποκτώντας ακολούθους που ήταν Σούφι, Μουσουλμάνοι διανοούμενοι και θεολόγοι, Χριστιανοί και Εβραίοι, καθώς και σουνίτες Σελτζούκοι ηγέτες της περιοχής. Στο «μυστικό του Ρουμί», ο Γκουτς καταγράφει χρονολογικά τα πολιτικά τεκταινόμενα και τη θρησκευτική εκπαίδευση, τα οποία άσκησαν επιρροή στο Ρουμί. «Ο Ρουμί γεννήθηκε μέσα σε μια θρησκευόμενη οικογένεια και ακολουθούσε τους προβλεπόμενους κανόνες της καθημερινής προσευχής και της νηστείας καθ’ όλη του τη ζωή» γράφει ο Γκουτς. Ακόμα όμως και στο βιβλίο του σημειώνεται μια διάσταση ανάμεσα στα γεγονότα και στην επιθυμία του να καταλήξει στο συμπέρασμα ότι ο Ρουμί κατά μία έννοια υπερέβη το υπόβαθρό του και ότι όπως το θέτει ο συγγραφέας «ήγειρε αξιώσεις για μια θρησκεία της αγάπης, η οποία ξεπερνούσε οποιαδήποτε οργανωμένη θρησκεία». Αυτό που μπορεί να χαθεί μέσα από τέτοιες αναγνώσεις είναι ο βαθμός στον οποίο η ισλαμική εκπαίδευση του Ρουμί διαμόρφωσε ακόμα και αυτές τις ιδέες. Όπως επισημαίνει ο Μοτζαντεντί, το κοράνι θεωρεί τους Χριστιανούς και τους Εβραίους «ανθρώπους του βιβλίου» παρέχοντας ένα έναυσμα προς το οικουμενικό. «Το στοιχεί της οικουμενικότητας για την οποία εξαίρεται ο Ρουμί προέρχεται από ένα ισλαμικό πλαίσιο».
Η εξάλειψη του Ισλάμ από την ποίηση του Ρουμί ξεκίνησε πολύ πριν αναμειχθούν οι Coldplay.O Ομάρ Σαφί, καθηγητής ισλαμικών και μεσανατολικών σπουδών στο πανεπιστήμιο του Ντιουκ θεωρεί ήταν κατά τη βικτωριανή εποχή όταν ξεκίνησε η αποκοπή της μυστικιστικής ποίησης από τις ισλαμικές ρίζες της. Οι μεταφραστές και θεολόγοι της εποχής δεν μπορούσαν να συμβιβάσουν την ιδέα τους περί της «θρησκείας της ερήμου» με τον ασυνήθιστο ηθικό και νομικό κώδικα και τα έργα ποιητών όπως ο Ρουμί και ο Χαφέζ. Η εξήγηση στην οποία κατέληγαν είναι ότι «αυτοί οι άνθρωποι είναι μυστικιστές όχι εξαιτίας του Ισλάμ αλλά παρ’ όλο που πίστευαν σε αυτό». Ηταν μια εποχή όπου γίνονταν νομικές διακρίσεις εις βάρος των μουσουλμάνων · ένας νόμος του 1790 περιόριζε τον αριθμό των Μουσουλμάνων που μπορούσαν να εισέλθουν στις Ηνωμένες Πολιτείες και έναν αιώνα αργότερα, το ανώτατο δικαστήριο των Η.Π.Α έκανε λόγο για «την έντονη εχθρότητα των ανθρώπων που ανήκουν στη μουσουλμανική πίστη για όλα τα υπόλοιπα δόγματα, ιδίως για τους Χριστιανούς». Το 1898, στην εισαγωγή της μετάφρασης του στο Μασναβί από το σερ Τζέιμς Ρεντχάουζ, ο ίδιος σημείωνε ότι «Το Μασναβί απευθύνεται σε εκείνους που θέλουν να εγκαταλείψουν τον κόσμο, να προσπαθήσουν να γνωρίσουν και να συμπορευθούν με το Θεό, να εξαλείψουν τον εαυτό τους και να αφιερωθούν στον πνευματικό αναστοχασμό. Για τους Δυτικούς, Ο Ρουμί και το Ισλάμ ήταν ξέχωρες έννοιες.
Κατά τον εικοστό αιώνα, μια σειρά επιφανών μεταφραστών- συμπεριλαμβανομένων των Ρ. Α Νίκολσον, Α. Τζ. Άρμπερι και Άνμαρι Σίμελ- ενίσχυσαν τη παρουσία του Ρουμί στον αγγλόφωνο λογοτεχνικό κανόνα. Ήταν όμως ο Μπαρκς εκείνος που αύξησε ποσοστιαία την αναγνωσιμότητα του Ρουμί. Δεν ήταν τόσο μεταφραστής όσο ερμηνευτής καθώς δεν ήξερε ούτε να μιλά ούτε να γράφει περσικά. Αντ’ αυτού, μετέτρεψε τις ήδη υπάρχουσες μεταφράσεις του 19ου αιώνα σε αμερικανικό έμμετρο στίχο. Πρόκειται για έναν ιδιάζοντα λόγο.
Ο Μπαρκς γεννήθηκε το 1937 και μεγάλωσε στην Τσατανούγκα του Τενεσί. Έκανε το διδακτορικό του πάνω στην αγγλική λογοτεχνία και δημοσίευσε την πρώτη του ποιητική συλλογή The Juice το 1971. Άκουσε πρώτη φορά για το Ρουμί στα τέλη της ίδιας δεκαετίας, όταν ένας άλλος ποιητής ο Ρόμπερτ Μπλάι του έδωσε ένα αντίτυπο της μετάφρασης του Άρμπερι και του είπε ότι έπρεπε να «απελευθερωθεί από τα δεσμά του», δηλαδή να μετατραπεί σε αμερικανικό έμμετρο λόγο. (Ο Μπλάι, ο οποίος δημοσιεύει τα ποιήματά του στο New Yorker εδώ και τριάντα χρόνια και του οποίου το βιβλίο Iron John: A Book About Men πληροφορεί το κοινό από το 1990 για τα ανδρικά κινήματα, μετέφρασε και ο ίδιος στη συνέχεια μερικά ποιήματα του Ρουμί.) Ο Μπαρκς δεν μελέτησε ποτέ την ισλαμική λογοτεχνία. Όμως αμέσως μετά, όπως μου είπε πρόσφατα στο τηλέφωνο από το σπίτι του στη Τζώρτζια, είδε ένα όνειρο. Στο όνειρό του κοιμόταν σε έναν γκρεμό δίπλα σ’ ένα ποτάμι. Ένας ξένος εμφανίστηκε μέσα σε έναν κύκλο φωτός και του είπε «Σ’ αγαπώ». Ο Μπαρκς δεν είχε ξαναδεί ποτέ αυτόν τον άνδρα, αλλά τον συνάντησε την επόμενη χρονιά, σε ένα τάγμα σούφι κοντά στη Φιλαδέλφεια. Ο άνδρας εκείνος ήταν ο αρχηγός του τάγματος. Ο Μπαρκς άρχισε να περνά τα απογεύματά του μελετώντας και αναδιατυπώνοντας τις βικτωριανές μεταφράσεις που του είχε δώσει ο Μπλάι. Έκτοτε. Έχει δημοσιεύσει μια ντουζίνα βιβλίων του Ρουμί.
Κατά τις συζητήσεις μας, ο Μπαρκς περιέγραψε την ποίηση του Ρουμί ως ένα «μυστηριακό άνοιγμα της καρδιάς», κάτι, που όπως μου είπε, «δεν μπορείς να το πεις με τη γλώσσα». Για να μπορέσει να φθάσει σε αυτό το απροσπέλαστο πράγμα, έχει πάρει ορισμένες πρωτοβουλίες όσον αφορά στο έργο του Ρουμί. Αρχικά, περιόρισε τις αναφορές στο Ισλάμ. Σκεφτείτε για παράδειγμα το διάσημο ποίημα «Σαν αυτό». Ο Άρμπερι έχει μεταφράσει έναν από τους στίχους αρκετά πιστά ως «όποιος σε ρωτήσει για το ουρί, δείξε το πρόσωπό (σου) (και πες) σαν αυτό¨[2]. Ουρί ονομάζονται οι παρθένες που υπόσχεται ο παράδεισος του Ισλάμ. Ο Μπαρκς αποφεύγει ακόμα και την κατά λέξη μετάφραση της λέξης και έτσι στη δική του εκδοχή, αυτή η γραμμή αποδίδεται ως «εάν κάποιος σε ρωτήσει πως μοιάζει η τέλεια ικανοποίηση όλων των σεξουαλικών μας επιθυμιών, ανασήκωσε το πρόσωπό σου και πες, Σαν αυτό».[3] Το θρησκευτικό πλαίσιο έχει αφαιρεθεί τελείως. Και όμως κάπου αλλού στο ίδιο ποίημα, ο Μπαρκς συνεχίζει να κάνει αναφορές στο Ιησού και τον Ιωσήφ. Όταν τον ρώτησα γι’ αυτό, μου είπε πως δεν μπορούσε να θυμηθεί αν ήταν συνειδητή του απόφαση να αφαιρέσει τις αναφορές στο Ισλάμ. «Ανατράφηκα ως Πρεσβυτεριανός» λέει «Συνήθιζα να απομνημονεύω στίχους από τη Βίβλο και γνωρίζω την καινή διαθήκη περισσότερο από ότι γνωρίζω το κοράνι» προσθέτει «Το κοράνι είναι δύσκολο να διαβαστεί».
Ο Ομίντ Σαφί, όπως και πολλοί άλλοι αποδίδουν στο Μπαρκς τα εύσημα για την εισαγωγή εκατομμυρίων Αμερικανών αναγνωστών στην ποίηση του Ρουμί. Για να αναδιατυπώσει το Ρουμί σε αμερικανικό στίχο, ο Μπαρκς αφιέρωσε πολύ χρόνο και αγάπησε το έργο και τη ζωή του ποιητή. Υπάρχουν δε και άλλες αναδιατυπώσεις του Ρουμί που απέχουν ακόμα περισσότερο από το πρωτότυπο- όπως τα New Age βιβλία των Ντιπάκ Τσόπα και Ντάνιελ Λαντίνσκι, τα οποία προωθούνται λόγω του μάρκετινγκ και έχουν ελάχιστη σχέση με τη γραφή του ποιητή Ο Τσόπρα, συγγραφέας πνευματικών βιβλίων και λάτρης της εναλλακτικής ιατρικής, παραδέχεται ότι τα ποιήματά του δεν αποτελούν λόγια του Ρουμί. Αντίθετα, όπως γράφει στην εισαγωγή του βιβλίου «Τα ερωτικά ποιήματα του Ρουμί, είναι «το κλίμα» που έχουμε συλλάβει μέσα από συγκεκριμένες φράσεις από τα Φαρσί, δίνοντας στη ζωή μια νέα δημιουργία αλλά διατηρώντας την ουσία αυτούσια»
Αναλύοντας αυτές τις New Age «μεταφράσεις», λέει ο Σαφί, «παρατηρώ ένα είδος πνευματικής αποικιοκρατίας να λαμβάνει χώρα: παρακάμψεις, παραλείψεις και την κατάληψη ενός πνευματικού πεδίου, το οποίο αποτελεί βίωμα που εμπεδώθηκε από τους Μουσουλμάνους στη Βοσνία και την Κωνσταντινούπολη ως το Ικόνιο, το Ιράν και την Κεντρική και Νότια Ασία». Η αφαίρεση του πνευματικού στοιχείου από το θρησκευτικό μπορεί να έχει πολλές επιπτώσεις. Το Ισλάμ συχνά διαγιγνώσκεται ως «καρκίνωμα» από πολλούς, συμπεριλαμβανομένου του στρατηγού Μάικλ Φλιν, του συμβούλου εθνικής αμύνης του Ντόναλντ Τραμπ, ενώ ακόμη και σήμερα, υπάρχουν πολιτικοί που θεωρούν πως καμία μη-δυτική και μη-λευκή ομάδα δεν έχει συμβάλλει στο παγκόσμιο πολιτιστικό ειδέναι.
Ο Μπαρκς με τη σειρά του θεωρεί τη θρησκεία ως κάτι δευτερεύον στο Ρουμί. «Η θρησκεία αποτελεί ένα επίμαχο σημείο για όλο τον κόσμο» λέει. «Έχω τη δική μου αλήθεια και εσύ τη δική σου- αυτό είναι τελείως παράλογο. Είμαστε όλοι μαζί σε αυτό και εγώ προσπαθώ να ανοίξω την καρδιά μου και η ποίηση του Ρουμί με βοηθά σε αυτό». Μπορεί κανείς να διακρίνει σε αυτή τη φιλοσοφία κάτι από την προσέγγιση του Ρουμί όσον αφορά στην ποίηση: Ο Ρουμί τροποποιούσε συχνά εδάφια από το κοράνι έτσι ώστε να ταιριάζουν με τη λυρική ρίμα και το μέτρο της περσικής ποίησης. Όμως σε αντίθεση με τους Πέρσες αναγνώστες του Ρουμί, οι οποίοι μπορούν να διακρίνουν αυτήν την τακτική, οι περισσότεροι Αμερικανοί δεν αναγνωρίζουν την ισλαμική κυανοτυπία που διέπει την ποίησή του. Ο Σαφί συγκρίνει το να διαβάζει κανείς το Ρουμί χωρίς το κοράνι με το να διαβάζει Τζον Μίλτον χωρίς τη Βίβλο: ακόμα και ήταν ετερόδοξος, είναι σημαντικό να διευκρινιστεί ότι ήταν ετερόδοξος εντός του ισλαμικού πλαισίου- και ότι στον ισλαμικό πολιτισμό, αιώνες πριν, υπήρχε χώρος για αυτού του είδους την ανορθοδοξία. Το έργο του Ρουμί δεν είναι απλά διαποτισμένο από τη θρησκεία, αλλά εκπροσωπεί τον ιστορικό δυναμισμό εντός της ισλαμικής παιδείας.
Ο Ρουμί χρησιμοποιούσε το κοράνι, τις χαντίθ και τη θρησκεία με διερευνητικότητα, αμφισβητώντας συχνά τις συμβατικές αναγνώσεις. Μία από τις πιο δημοφιλείς αποδόσεις του Μπάρκς είναι η εξής: “ Πέρα από κάθε ιδέα ορθού και λάθος, υπάρχει ένας τόπος,/ εκεί θα σε συναντήσω»[4]. Στο πρωτότυπο δεν υπάρχει καμία αναφορά μεταξύ σωστού και λάθους. Τα λόγια του Ρουμί ήταν το ιμάν (θρησκεία) και το κουφρ (απιστία). Φανταστείτε, λοιπόν, ένα μουσουλμάνο λόγιο να λέει ότι η βάση της πίστης δεν επαφίεται στο θρησκευτικό κώδικα αλλά σε ένα υπερβατικό χώρο συμπόνιας και αγάπης. Αυτό που εμείς, και πιθανόν πολλοί μουσουλμάνοι κληρικοί, θα θεωρούσαν σήμερα ριζοσπαστικό, είναι μια ερμηνεία που ο Ρουμί που διατύπωσε πάνω από επτακόσια χρόνια πριν.
Αυτού του είδους οι αναγνώσεις δεν αποτελούσαν κάτι το μοναδικό εκείνη την εποχή. Το έργο του Ρουμί αντικατοπτρίζει -με μια ασύγκριτη σπιρτάδα- την ευρύτερη ώθηση και έλξη μεταξύ της θρησκευτικής πνευματικότητας και της θεσμοθετημένης πίστης.«Μιλώντας μέσα σε ιστορικά πλαίσια, κανένα κείμενο δεν διαμόρφωσε το φαντασιακό των μουσουλμάνων και την ποίηση των Ρουμί και του Χαφέζ τόσο όσο το κοράνι» αναφέρει ο Σαφί. Για αυτόν το λόγο, τα ογκώδη γραπτά του Ρουμί, τα οποία παρήχθησαν σε μια εποχή όπου οι γραφιάδες έπρεπε να αντιγράφουν τα έργα στο χέρι, επιβίωσαν.
«Η γλώσσα δεν απλά ένα μέσο επικοινωνίας» λέέι ο συγγραφέας και μεταφραστής Σινάν Αντνούν. «Είναι ένα αποθετήριο μνήμης, παράδοσης και κληρονομίας». Οι μεταφραστές, σαν αγωγοί διαφορετικών πολιτισμών, αναλαμβάνουν ένα εγγενώς πολιτικό εγχείρημα. Πρέπει να βρουν για παράδειγμα πώς να κάνουν το σύγχρονο αμερικανικό κοινό να κατανοήσει έναν ποιητή του δεκάτου τρίτου αιώνα . Ωστόσο, έχουν την ευθύνη να παραμείνουν πιστοί στο πρωτότυπο- μια πράξη που, στην περίπτωση του Ρουμί, θα βοηθούσε τους αναγνώστες να καταλάβουν πως ένας καθηγητής της σα’ρία ήταν σε θέση να γράψει ερωτική ποίηση, η οποία είναι παγκοσμίως αγαπητή.
Ο Τζαβίντ Μοτζατζεντί, βρίσκεται περίπου στα μισά μιας μακροχρόνιας διαδικασίας μετάφρασης όλων των έξι τόμων του Μασναβί. «Τρεις από αυτούς έχουν ήδη δημοσιευτεί, ενώ ο τέταρτος επρόκειτο να κυκλοφορήσει την άνοιξη του 2017. Οι μεταφράσεις του κάνουν μνεία στα ισλαμικά και κορανικά κείμενα του πρωτοτύπου χρησιμοποιώντας πλάγια γραφή για να υποδηλώσουν τα σημεία που ο Ρουμί μεταβαίνει στα αραβικά. Τα βιβλία του είναι επίσης γεμάτα με υποσημειώσεις. Η ανάγνωσή τους απαιτεί προσπάθεια και ίσως και μια επιθυμία να δει κανείς πέρα από τις προσωπικές του προκαταλήψεις. Αυτό άλλωστε είναι το νόημα της μετάφρασης: να καταστεί το ξένο αντιληπτό. Όπως το θέτει η Κεσβαράζ, η μετάφραση είναι μια υπενθύμιση ότι «τα πάντα έχουν μια μορφή, ότι φέρουν πολιτισμό και ιστορία. Και ότι το ίδιο μπορεί να ισχύει επίσης και για ένα μουσουλμάνο.
Μετάφραση από: https://www.newyorker.com/books/page-turner/the-erasure-of-islam-from-the-poetry-of-rumi (Αγγελική Κολέτσου)
[1] This being human is a guest house / Every morning a new arrival / A joy, a depression, a meanness, / some momentary awareness comes / as an unexpected visitor [2] Whoever asks you about the Houris, show (your) face (and say) ‘Like this [3] If anyone asks you how the perfect satisfaction of all our sexual wanting will look, lift your face and say, Like this [4] Out beyond ideas of rightdoing and wrongdoing, there is a field. / I will meet you there.
Comments