Η Γυναίκα με τα Κόκκινα Μαλλιά – Ορχάν Παμούκ

Ένας μαθητής λυκείου από μεσοαστική οικογένεια της Κωνσταντινούπολης, ο Τζεμ, λόγω της έλλειψης χρημάτων από την εγκατάλειψή τους από τον αριστερό πατέρα του αποφασίζει να πάει ένα καλοκαίρι στο χωριό Ονγκιόρεν ως βοηθός πηγαδά. Ο μάστορας Μαχμούτ ο πηγαδάς γίνεται σιγά σιγά πατρικό πρότυπο για τον Τζεμ, ο οποίος τον θαυμάζει, τον υπακούει, τον σέβεται και τον φοβάται ταυτόχρονα, καμιά φορά τον ζηλεύει ή νιώθει οργή απέναντί του και γενικότερα αρχίζει μαζί του να βιώνει όλα τα συναισθήματα και τις εμπειρίες που στερήθηκε από την έλλειψη του πατέρα. Όσο σκάβουν το πηγάδι και περνούν χρόνο στο χωριό, ο Τζεμ εντοπίζει μια γυναίκα με κόκκινα μαλλιά, την οποία θα ερωτευτεί και θα αναζητά κάθε μέρα. Ο νεανικός αυτός έρωτας του Τζεμ θα τον οδηγήσει στο θέατρο, όπου η γυναίκα με τα κόκκινα μαλλιά παίζει σε μία παράσταση και αφηγείται παλιούς μύθους.

Όλο το βιβλίο κινείται γύρω από ένα έγκλημα και έχει ως σημεία αναφοράς τον μύθο του εν αγνοία του πατροκτόνου Οιδίποδα και τον μύθο της εν αγνοία παιδοκτονίας των Ρουστέμ και Σουχράμπ του Πέρση ποιητή Φιρντουσί. Ο ήρωάς μας ακροβατεί συνέχεια ανάμεσα στον έρωτα, την έλλειψη του πατέρα, τους μύθους που πλαισιώνουν τη ζωή μας αλλά και πολλές φορές τη μιμούνται και αναζητά το νόημα της πατροκτονίας-παιδοκτονίας μέσα από τις παραπάνω ιστορίες.

Το βιβλίο μου φάνηκε πιο ευκολοδιάβαστο από τα άλλα του Παμούκ που έχω διαβάσει. Ο λόγος είχε ροή και η υπόθεση είχε πολύ ενδιαφέρον και με κρατούσε πάντα σε αγωνία. Θεωρώ ότι η αναζήτηση των μύθων ήταν λίγο κουραστική στη μέση περίπου του βιβλίου, αλλά όχι σε σημείο να σου χαλάσει την ανάγνωση. Ο Παμούκ για άλλη μια φορά δεν αφήνει ασχολίαστο το ζήτημα της θρησκείας στην Τουρκία και στο τέλος του βιβλίου ξαναφέρνει στο προσκήνιο τις αναζητήσεις του περί κοσμικής και ισλαμικής Τουρκίας.

Μου άρεσε πολύ γιατί διαπραγματευόταν πολλές ανθρώπινες σχέσεις, η σχέση πατέρα-γιου, μάνας-γιου καθώς και τη σημασία του πρώτου νεανικού έρωτα με γλυκό και ενδιαφέροντα τρόπο. Επίσης, μου φάνηκε ότι έδωσε ιδιαίτερη προσοχή στην ψυχολογική διάσταση αυτών των σχέσεων με εις βάθος στοχασμούς και όχι επιφανειακή προσέγγιση.