top of page
Ηραλία Κοτσακίδου

Γράμμα σε ένα παιδί που δεν γεννήθηκε ποτέ – Οριάνα Φαλάτσι


«Στους μύθους που επινόησαν οι αρσενικοί για να εξηγήσουν τη ζωή, το πρώτο πλάσμα δεν ήταν γυναίκα: ήταν ένας άντρας που τον έλεγαν Αδάμ. Η Εύα ήρθε αργότερα για να τον ψυχαγωγήσει και να του δημιουργήσει βάσανα. Στις εικόνες που στολίζουν τις εκκλησίες τους ο Θεός είναι ένας γέρος με γενειάδα και ποτέ μια γριά με άσπρα μαλλιά.»

 

Το συγκεκριμένο βιβλίο είναι ένας εσωτερικός μονόλογος. Η αφηγήτριά μας είναι έγκυος. Φέρει στα σπλάχνα της ένα παιδί εκτός γάμου, το οποίο είναι αποφασισμένη να κρατήσει. Με το που επιβεβαιώνει την ύπαρξή του αρχίζει να του μιλά, να το διαβεβαιώνει ότι θα είναι πάντα δίπλα του, οι δυο τους. Όμως ταυτόχρονα αρχίζει να του εξηγεί και τον κόσμο και τότε όλα τα άγχη, οι περιορισμοί και οι παθογένειες της κοινωνίας μας βγαίνουν στην επιφάνεια.

 

Η συγγραφέας κάνει μια πολύ έντονη κριτική στην κοινωνία της εποχής της, δηλαδή την δεκαετία του 1970. Μας μεταφέρει όλες τις προκαταλήψεις ενάντια στις ανύπαντρες εν δυνάμει μητέρες, τη στάση της κοινωνίας απέναντι στην άμβλωση αλλά και απέναντι σε μια δυναμική γυναίκα που επιθυμεί να κρατήσει το παιδί της και να το αναθρέψει μόνη της. Καθώς η μάνα προσπαθεί να προετοιμάσει το έμβρυο για ό,τι θα αντιμετωπίσει όταν μεγαλώσει, αναφέρεται στην έννοια της πατριαρχικής οικογένειας, στη θέση της γυναίκας ανά τους αιώνες καθώς και στην κοινωνική αδικία και ανισότητα.

 

Η γλώσσα είναι απλή, αιχμηρή και διέπεται από έντονα συναισθήματα. Ο αναγνώστης βουτάει στον συναισθηματικό κόσμο της αφηγήτριας, νιώθει το σώμα της να αλλάζει, τη ζωή της να παίρνει άλλη τροχιά, τον δυναμισμό της να μεγαλώνει. Η πλοκή είναι ελάχιστη και εξυπηρετεί στη συνέχιση του μονολόγου, αλλά δεν μπορώ να πω ότι με κούρασε ή ότι ήταν στάσιμη.

 

Αυτό το βιβλίο δεν το αγόρασα επί τούτου, αλλά μου δόθηκε ως δώρο σε ένα παλαιοβιβλιοπωλείο. Έμεινε χρόνια στο ράφι μου μέχρι να νιώσω έτοιμη να το διαβάσω και νομίζω ότι καλά έκανα και περίμενα, γιατί ίσως να μην είχε το ίδιο αντίκτυπο αν το διάβαζα σε μικρότερη ηλικία. Το συστήνω σε όσους θα ήθελαν να διαβάσουν έναν εσωτερικό μονόλογο μιας μπερδεμένης, δυναμικής και συνειδητοποιημένης γυναίκας και σε όσους επιθυμούν να μπουν στη ψυχοσύνθεση μας γυναίκας που πασχίζει να ξεφύγει από τα πρέπει της κοινωνίας και της εποχής της.

9 views0 comments

Comments


bottom of page