Της Suhaiymah Manzoor-Khan
Είναι μερικά ποιήματα που σε αναγκάζουν να τα γράψεις
σαν τις σειρήνες που εισβάλλουν μες τα πορτοπαράθυρα αποβραδίς
και εσύ να μη γλυτώνεις απ’ τις ειδήσεις όσο κι αν προσπαθείς
«να γράψεις ένα ποίημα εξανθρωπισμού»
με προκαλεί το χέρι και το χαρτί μου
δείξε τους πόσο λανθασμένες είναι οι προκαταλήψεις τους
Να είσαι προσιτή,
γράψε κάτι εύθυμο για αλλαγή, σκάσε ένα χαμόγελο
πες τους ότι κλαις και εσύ μόλις τελειώνει το ToyStory 3
και ότι μπορείς και εσύ να χαριτολογείς για τον καιρό στην ουρά του ταχυδρομείου
όπως όλοι, δεν έχεις ιδέα πως φτιάχνεται η τέλεια σε ποσότητα μακαρονάδα, ακόμη.
Τροφοδότησέ τους με ιστορίες στωικού χιούμορ,
να κάνεις αναφορές στην παιδική ηλικία,
πες ένα ανέκδοτο για τους όσους είναι φειδωλοί
μίλα για το X factor
Να είσαι ήμερη.
επιτυχημένη
γίνε πολυεπίπεδη
Πες τους ότι ξέρεις μελαμψά αγόρια που κλαίνε
για εκείνη τη μεριά του Αμίρ, του Ασάντ και του Χασάν που δε γνωρίζουν
για τους περίπλοκους εσωτερικούς κόσμους της Σουμάΐγια και της Αΐσά
πες τους κωμωδίες, αλλά και τραγωδίες
πόσο γεμάτοι ζωή είμαστε
πόσο γεμάτοι αγάπη
Όμως όχι
Βάζω στην άκρη το στυλό
Δε θα αφήσω αυτό το ποίημα να με αναγκάσει να το γράψω
γιατί αυτό δεν είναι το ποίημα που θέλω να γράψω
Είναι το ποίημα στο οποίο με έχουν αναγάγει.
Αναγάγει να αποδεικνύω ότι η ζωή μου είναι ανθρώπινη γιατί είναι προσιτή
πολύτιμη γιατί είναι γνώριμη
όμως τα καλά απολυτήρια, η οικογένεια και οι παιδικές αναμνήσεις δεν είναι τα μόνα που μετράνε
ως ζωή,
είναι και το να ζεις.
Έτσι αυτό δεν θα ναι ένα ποίημα του τύπου «μουσουλμάνοι σαν κι εμάς»
Αρνούμαι να είμαι αξιοσέβαστη
Αντί γι’ αυτό
Αγαπήστε μας όταν είμαστε τεμπέληδες
Αγαπήστε μας όταν είμαστε φτωχοί
Αγαπήστε μας στις εργατικές μας κατοικίες, στα κοινωνικά διαμερίσματα,
άπλυτους, όταν κλαίμε,
Αγαπήστε μας ψηλά σαν χαρταετούς, απερίσκεπτους,
σπαταλώντας το χρόνο μας, όταν αποτυγχάνουμε στο σχολείο
Αγαπήστε μας βρώμικους, χωρίς το σωστό χρώμα στα διαβατήρια, χωρίς να μιλάμε σωστά αγγλικά,
Αγαπήστε μας σιωπηρούς, αμεταμέλητους, όταν ψωνίζουμε στο Poundland[1]
κάνουμε κοπάνα απ’ το σχολείο, άστεγους, αβέβαιους, ενίοτε βίαιους
Αγαπήστε μας όταν δεν είμαστε αθλητές, όταν δεν ψήνουμε κέικ
όταν δεν σας ανοίγουμε τα σπίτια μας, ή δεν προσφέρουμε δωρεάν διαδρομές με το ταξί μετά από το συμβάν,[2]
Όταν είμαστε εξαθλιωμένοι, αυτοκτονικοί, γυμνοί και δεν συνεισφέρουμε σε τίποτα
Αγαπήστε μας τότε
Όταν και η δική μου μητέρα μετά το έκτακτο δελτίο του BBC μου στέλνει
«είσαι ασφαλής; Πες μου όταν φτάσεις σπίτι, εντάξει;»
Εννοεί ασφαλής από το συμβάν, ναι
αλλά και ασφαλής απ’ τις συνέπειές του.
Έτσι μερικές φορές αναρωτιέμαι
ποιες μέρες της βδομάδας θεωρούμαι φιλελεύθερη
και ποιες στιγμές με το μέτωπο στραμμένο στο έδαφος συντηρητική;
Αναρωτιέμαι εάν όταν αγοράζετε βόμβες
υπάρχει κάποια ξεκάθαρη διάκριση ανάμεσα στις θανατηφόρες που σκοτώνουν
και στις ηρωικές που διασπείρουν τη δημοκρατία;
Αναρωτιέμαι αν θα έπρεπε καλύτερα να είναι «ένοχος μέχρι αποδείξεως του αντιθέτου»;
γιατί σκοτώνουμε στο όνομα της διάσωσης ζωών;
γιατί κάνουμε παράνομες κρατήσεις στο όνομα της διατήρησης της νομιμότητας;
Αφήνω το στυλό μου
Δεν μπορώ να το γράψω
Δεν μπορώ να γράψω
Δεν θα το γράψω
Είναι αυτό ριζοσπαστικό;
Είμαι εγώ ριζοσπαστική;
Γιατί δεν μπορείς να υπάρξεις πουθενά αλλού πλέον.
Μετάφραση: Αγγελική Κολέτσου
[1] Βρετανική αλυσίδα καταστημάτων με προϊόντα από ένα ευρώ. [2] Μετά τις τρομοκρατικές επιθέσεις στο Λονδίνο το 2017 πολλοί μουσουλμάνοι οδηγοί μετέφεραν τον κόσμο δωρεάν στο σπίτι του για να διαχωρίσουν τη θέση τους από τους δράστες των τρομοκρατικών ενεργειών
Λίγα λόγια για τη συγγραφέα:
H Suhaiymah Manzoor-Khan είναι μετανάστρια δεύτερης γενιάς στη Βρετανία με πακιστανική καταγωγή .Είναι ποιήτρια και γράφει για θέματα που αφορούν στην ισλαμοφοβία, το κοινωνικό φύλο και την από-αποικιοποίηση. Το 2017 νίκησε με το παραπάνω ποίημα σε διαγωνισμό ποίησης slam (slam poetry) στη Βρετανία και έγινε διάσημη. Μπορείτε να βρείτε τα ποιήματα και τα άρθρα της στις ιστοσελίδες της https://thebrownhijabi.com/ και https://www.suhaiymah.com/. Μπορείτε να διαβάσετε το πρωτότυπο ποίημά της εδώ: https://www.amnesty.org.uk/files/2019-01/This%20is%20not%20a%20humanizing%20poem%20by%20Suhaiymah%20Manzoor-Khan.pdf?M_Ete1czrWfvCc1_aWOxS4DS1svfGFw1=
Σχόλια