Λατρεύω τα βιβλία που μέσα από την αφήγησή τους μου μαθαίνουν ιστορικά γεγονότα, που με κάνουν να θέλω να ψάξω τι έγινε, πώς έγινε, ποιοι ήταν οι δρώντες και ένα τέτοιο βιβλίο είναι και το «Αντίσταση» της Souha Bechara.
Το βιβλίο είναι αυτοβιογραφικό, καθώς μας περιγράφει όλη τη ζωή της ηρωίδας και συγγραφέως, από τότε που ξεκίνησε ο πόλεμος Ισραήλ – Λιβάνου μέχρι τη φυλάκισή της και τελικά την απελευθέρωσή της. Η ιστορία ξεκινάει με τη γέννησή της στο χωριό Ντέιρ Μίμας του νότιου Λιβάνου το 1967 σε μια ορθόδοξη χριστιανική οικογένεια και μας περιγράφει την κατάσταση της χώρας όσο εκείνη μεγαλώνει, πηγαίνει στο σχολείο, μετακομίζει στη Βηρυτό και ταυτόχρονα στη χώρα μαίνονται οι συγκρούσεις, οι βομβαρδισμοί, οι εκεχειρίες και πάλι από την αρχή.
Η Souha είναι ένα κορίτσι που έχει μαχητικά ερεθίσματα από μικρή ηλικία λόγω του αριστερού και κομμουνιστή πατέρα και θείου της. Όταν ο εμφύλιος πόλεμος μαίνεται στον Λίβανο και το Ισραήλ συμμαχεί με τον Στρατό του Νοτίου Λιβάνου (SLA) για την κατοχή περιοχών στον νότιο Λίβανο, εκείνη αποφασίζει ότι παρά την προστατευτικότατα των γονιών της και την αδιαφορία των αδερφών της, πρέπει να συμμετέχει ενεργά στον αγώνα απελευθέρωσης των εδαφών, στα οποία γεννήθηκε.
Με την είσοδό της στην αντίσταση και την πρόσβασή της λόγω καταγωγής στις κατεχόμενες περιοχές, αναλαμβάνει το τεράστιο έργο να δολοφονήσει τον Αντουάν Λαχάντ, επικεφαλής του τότε Στρατού του νοτίου Λιβάνου που συμμαχούσε με τον Ισραηλινούς ενάντια στην Οργάνωση για την Απελευθέρωση της Παλαιστίνης (PLO), την Χεζμπολλάχ και τον εναπομείναντα λιβανέζικο στρατό. Όταν μια μέρα καταφέρνει να πυροβολήσει τον Λαχάντ εν ψυχρώ, συλλαμβάνεται και οδηγείται στο κέντρο κράτησης Κιάμ, όπου θα περάσει έναν γολγοθά δέκα χρόνων.
Η Bechara μας αφηγείται τη ζωή στη φυλακή, τα βασανιστήρια, τις ανακρίσεις αλλά και τις φιλίες που δημιούργησε, το κλίμα που επικρατούσε και την ατσάλινη υπομονή της. Το βιβλίο είναι γραμμένο σε απλή γλώσσα και η συγγραφέας είναι πολύ προσεκτική στις περιγραφές της. Δεν υπάρχουν χυδαία σκληρές περιγραφές και εικόνες αλλά μόνο η αίσθηση του πόνου και της αδικίας.
Όπως και να χει, πρόκειται για ένα βιβλίο που σε βουτάει στην αθλιότητα του πολέμου και των συνθηκών κράτησης εν καιρώ πολέμου. Μου άρεσε διότι με έκανε να θέλω να ψάξω τι συνέβη, να διαβάσω ιστορικά στοιχεία για τον Λίβανο και τον πόλεμο και να κοιτάξω για άλλη μια φορά το, δυστυχώς, επίκαιρο πάλι θέμα του Παλαιστινιακού. Επίσης, χαίρομαι που μέσα από αυτό το βιβλίο γνώρισα την ύπαρξη μιας μεγάλης αγωνίστριας που δεν λύγισε ούτε μία στιγμή μπροστά σε αυτά που πέρασε και κατάφερε να γίνει σύμβολο στη χώρα της αλλά και παγκοσμίως.
Comentarios