top of page
Ηραλία Κοτσακίδου

Έθιμα Ταφής – Χάνα Κεντ


Η Άγκνες, μια παραδουλεύτρα από τη Βόρεια Ισλανδία, καταδικάζεται το 1829 μαζί με μια ακόμη γυναίκα και έναν άντρα για τον θάνατο δύο αντρών, ο ένας εκ των οποίων φαίνεται να ήταν ο εραστής της. Η ποινή που της επιβάλλεται είναι ο θάνατος και μέχρι να φτάσει η ώρα να εκτελεστεί, φιλοξενείται στο σπίτι του νομαρχιακού υπαλλήλου Γιον Γιονσον και της γυναίκας του Μάργκαρετ μαζί με τις δυο κόρες τους Λάουγκα και Στέινα. Παρά την αρχική τους άρνηση και δυσφορία, όσο περνάει ο καιρός η οικογένεια έρχεται όλο και πιο κοντά στην Άγκνες και αρχίζει να κατανοεί ότι τα πράγματα δεν είναι όπως φαίνονται…




            Αυτό το βιβλίο το πήρα λόγω του bookstagram, καθώς μου έκανε εντύπωση η υπόθεσή του αλλά και γιατί είχα ταξιδέψει στην Ισλανδία και ήθελα να διαβάσω κάτι που διαδραματίζεται εκεί. Η αλήθεια είναι ότι είχα πολύ καιρό να βυθιστώ τόσο πολύ σε βιβλίο. Δεν ήθελα να το αφήσω από τα χέρια μου. Τα άγρια τοπία της Ισλανδίας, η δύσκολη ζωή της εποχής καθώς και οι σχέσεις μεταξύ των ανθρώπων κράτησαν αναλλοίωτο το ενδιαφέρον μου. Σε μια εποχή που ο μύθος, τα όνειρα και οι σάγκες μπλεκόταν πανεύκολα με την πραγματικότητα, η Άγκνες προσπαθούσε μέσα από τις αφηγήσεις της να ξεχωρίσει τις φήμες από την αλήθεια. Ιδιαίτερη μου φάνηκε και η απεικόνιση του εφημέριου Τόττι, που είχε αναλάβει να την εξομολογεί και να την κατηχεί πριν τον θάνατό της και μας δείχνει ότι η ευαισθησία δεν βρίσκεται κρυμμένη σε στεγνούς ψαλμούς. Παράλληλα, το βιβλίο δεν ξεχνάει να μας τονίσει μέσα από τις ιστορίες του, πόσο αβοήθητη και έρμαιο είναι μια γυναίκα την εποχή εκείνη και ποιους κινδύνους διατρέχει καθημερινά.


            Η γλώσσα της συγγραφέως είναι απλή, οι περιγραφές έχουν την κατάλληλη έκταση, ώστε να σε εντάσσουν στο τοπίο αλλά να μην σε κουράζουν και ο τρόπος που ξετυλίγεται η ιστορία είναι ευρηματικός. Οφείλω να προειδοποιήσω ότι υπάρχουν και σκληρές εικόνες, με ζώα και ανθρώπους, που σου σφίγγουν λίγο το στομάχι, αλλά δεν με απέτρεψαν από το να το απολαύσω.

            Το τέλος μου άρεσε πολύ γιατί ήταν ρεαλιστικό – και δεν λέω άλλα – και το βιβλίο το προτείνω ανεπιφύλακτα σε όποιον θέλει να πάρει μια γεύση για τη ζωή των ανθρώπων το 1820 στην Ισλανδία αλλά και σε όποιον θέλει να μάθει την πραγματική ιστορία της Άγκνες Μάγκνουσντότιρ, διότι πρόκειται για πραγματική ιστορία.




15 views0 comments

留言


bottom of page