Mary του Vladimir Nabokov

Καταλαβαίνει κανείς ότι ο Ναμπόκωφ είναι Ρώσος όταν μπορεί να αντιπαραβάλλει ένα φαινομενικά απλό ρομαντικό μυθιστόρημα με τη μοναξιά, το μυστήριο της ύπαρξης, την καυστική ειρωνία, τη ματαιότητα και το νιχιλισμό: τα βασικά υλικά κάθε ρωσικού μυθιστορήματος που σέβεται στον εαυτό του.

Η Mary αποτελεί το πρώτο έργο που έγραψε ο Ναμπόκωφ και φέρει πολλά αυτοβιογραφικά στοιχεία αλλά και θεματικές που θίγει σε μετέπειτα πιο ολοκληρωμένα έργα του.

Ο Λεβ Γκανίν, Ρώσος εμιγκρές στο Βερολίνο και πρώην αξιωματικός του λευκού στρατού πλήττει (άλλο ένα κλασικό λάιτμοτίβ της ρωσικής λογοτεχνίας)- από τη σχέση του, του συγκατοίκους του και το Βερολίνο. Μέχρι τη στιγμή που τυχαία πέφτει στα χέρια του μια φωτογραφία της πρώτης του αγάπης, της Mary.

Τότε σαν άλλος ένας Προυστ επιδίδεται σε μια πολυήμερη ονειροπόληση νοσταλγώντας τη Mary και ταυτόχρονα τη νιότη του και τη Ρωσία που νιώθει πως έχει χάσει και έτσι βρίσκει τον τρόπο του να πενθήσει το τέλος μιας εποχής ενώ παράλληλα συναναστρέφεται με αστείες φιγούρες Ρώσων εξόριστων που διαμένουν στην ίδια πανσιόν με εκείνον.

Σύντομο, με γλαφυρές περιγραφές και τραγελαφικές σκηνές είναι ό,τι πρέπει για την αρχή του φθινοπώρου.

Το βιβλίο μου χάρισε πριν πολύ καιρό (αλλά τώρα αξιώθηκα να το διαβάσω μια πολύ καλή μου φίλη από το βιβλιοπωλείο @bookbox_astakos. Ευχαριστώ!