Η 11η Φεβρουαρίου 1979 έχει καθιερωθεί ιστορικά ως η ημέρα της ιρανικής επανάστασης, η οποία ξεκίνησε από τα τέλη του 1978 και αποτέλεσε μία από τις πολυπληθέστερες λαϊκές επαναστάσεις που μπορεί να συγκριθεί σε μέγεθος μόνο με τη γαλλική και την οκτωβριανή επανάσταση.
Ο ιστορικός Ervand Abrahamian περιγράφει την 11η Φεβρουαρίου στο παρακάτω χρονικό ως εξής:
"Ο αγώνας κορυφώθηκε την επόμενη μέρα, Κυριακή, 11 Φεβρουαρίου. Με τη βοήθεια χιλιάδων ένοπλων διαδηλωτών, οι τέσσερις επαναστατικές οργανώσεις, το κομμουνιστικό κόμμα Tudeh και όσοι αυτομόλησαν από το στρατό επιτέθηκαν στα αστυνομικά οπλοστάσια, στα οδοφράγματα που είχε στήσει η αυτοκρατορική φρουρά, στη φυλακή Εβίν -το περίφημο κέντρο ανακρίσεων της μυστικής αστυνομίας του σάχη, τη ΣΑΒΑΚ- στη στρατιωτική ακαδημία και στο κύριο τμήμα της στρατιωτικής φρουράς, η οποία ήταν εντελώς αφύλακτη. Στις 2 μ.μ. ο αρχηγός του γενικού επιτελείου ανακοίνωσε ότι ο στρατός δεν θα πάρει θέση ανάμεσα στον Bakhtiyar και το Συμβούλιο της Επανάστασης. Στις 6 μ.μ., ο ραδιοφωνικός σταθμός της πόλης ανακοίνωσε :
Αυτή είναι η φωνή της Τεχεράνης, η πραγματική φωνή του Ιράν, η πραγματική φωνή της επανάστασης. Οι τελευταίες δυο ημέρες έντονων εχθροπραξιών οδήγησαν στην ολοκλήρωση της ιρανικής επανάστασης και στην ολοκληρωτική κατάρρευση ενός μοναρχικού συστήματος 2.500 χρόνων ".
Διαβάστε περισότερα στο: E. Abrahamian, Iran between two Revolutions, 1982 : Princeton University Press
Comments