Η ιστορία διαδραματίζεται στη Νότια Αφρική και κεντρικός ήρωας είναι ο λευκός και πλούσιος Μέρινγκ. Ο Μέρινγκ είναι επιχειρηματίας και ιδιοκτήτης μιας φάρμας που απασχολεί πολλούς μαύρους εργάτες με υπεύθυνο όλων, τον Ιάκωβο. Η γυναίκα του και το παιδί του τον έχουν σχεδόν εγκαταλείψει ενώ μέχρι και η ερωμένη του έχει μειώσει την επικοινωνία της μαζί του. Ο μόνος του στόχος είναι η συντήρηση της φάρμας του και αφιερώνει τον χρόνο του και τελικά τη ζωή του σε αυτόν τον σκοπό. Ακόμη όμως και η γη δεν φαίνεται να τον υπακούει, καθώς ξηρασίες, άνεμοι και μετά πλημμύρες σκορπούν τον θάνατο στα ζώα της φάρμας και καταστρέφουν τα σπαρτά του.
Το βιβλίο, δυστυχώς, δεν κατάφερε να μου τραβήξει το ενδιαφέρον και να με κρατήσει μέχρι το τέλος. Η αφήγηση είναι πολύ περίπλοκη με αναδρομές στο παρελθόν να γίνονται ξαφνικά μπερδεύοντας τον αναγνώστη, ενώ πολύ συχνά πηδάει από το ένα πρόσωπο στο άλλο χωρίς να είναι διακριτή η αλλαγή. Περίμενα ότι το θέμα του βιβλίου θα αποκαλύπτονταν πιο καθαρά όσο προχωρούσα αλλά δεν υπήρχε καν κεντρική πλοκή για να κρατήσει τον αναγνώστη. Οι περιγραφές ήταν τεράστιες και πολλές φορές ανούσιες με πληθώρα στοιχείων για την φάρμα που καθυστερούσαν κι άλλο την υποτιθέμενη πλοκή.
Κατανοούμε, φυσικά, από την ανάγνωση τα στοιχεία που μας δίνει η συγγραφέας για το απαρτχάιντ και για τη συμβίωση των μαύρων, των λευκών και των Ινδών στη Νότια Αφρική, αλλά δεν μπορώ να πω ότι ταυτίστηκα ή δέθηκα με κάποιον ήρωα ώστε να κατανοήσω τα προβλήματα και τις αγωνίες τους. Ο Μέρινγκ παρουσιάζεται ως μισογύνης και ρατσιστής. Θέλει να διατηρηθεί το απαρτχάιντ και να μην αλλάξει η ζωή και η καθημερινότητα όπως τη γνωρίζει. Από την άλλη πλευρά, δείχνει να φέρεται όμορφα στους μαύρους εργάτες της φάρμας του, γεγονός που σε μπερδεύει. Η σταδιακή εγκατάλειψή του από όλους του τους κοντινούς ανθρώπους υποδεικνύει τη σταδιακή εγκατάλειψη των παλιών ιδεών και την αυγή της νέας τάξης πραγμάτων στη χώρα.
Η συγγραφέας, Ναντίν Γκόρντιμερ, έχει λάβει βραβείο Νόμπελ για το σύνολο του έργου της. Ενδεχομένως, λοιπόν, να μην επέλεξα το σωστό βιβλίο ή να μη μου ταιριάζει ο τρόπος γραφής. Παρόλα αυτά αν με ρωτούσαν δεν θα το πρότεινα καθώς η ιστορία είναι πολύ στάσιμη, τα κοινωνικοπολιτικά στοιχεία για το απαρτχάιντ δεν είναι τόσο φανερά ώστε να το επιλέξει κάποιος μόνο από αυτήν την άποψη και η αφήγηση είναι τόσο περίπλοκη που κουράζει τον αναγνώστη.
Comentarios