Ήταν αναπόφευκτο: το άρωμα του πικραμύγδαλου του θύμιζε πάντα τη μοίρα των αδιέξοδων ερώτων.
Το πασίγνωστο αυτό βιβλίο αποτελεί έναν ύμνο στον έρωτα. Ο Φλορεντίνο Αρίσα, υπάλληλος τηλεγραφείου ερωτεύεται παράφορα τη Φερμίνα Δάσα, κόρη τοπικού έμπορου και ξεκινούν να ανταλλάσσουν βλέμματα, επιστολές και όνειρα για το μέλλον υπό την απειλή της πανδημίας της χολέρας που μαστίζει τη χώρα. Όταν ο Φλορεντίνο παίρνει πλέον την άδεια να τη ζητήσει από τον πατέρα της, εκείνος έξαλλος την τιμωρεί παίρνοντάς τη σε μακρινό χωριό με συγγενείς της με σκοπό να ξεχάσει τον ασήμαντο υπάλληλο του τηλεγραφείου. Ο έρωτας των ηρώων όχι μόνο δεν σβήνει αλλά φουντώνει από την απαγόρευση και την απόσταση. Όταν μετά από δύο χρόνια η Φερμίνα θα γυρίσει στην πόλη, θα συνειδητοποιήσει ότι τα συναισθήματα για τον Φλορεντίνο ήταν μια ψευδαίσθηση και θα παντρευτεί τον γιατρό Χουβενάλ Ουρμπίνο. Ο Φλορεντίνο θα βυθιστεί στον πόνο και την οδύνη της αγάπης και θα ορκιστεί αιώνια ψυχική αφοσίωση στη Φερμίνα ψάχνοντας παρηγοριά στην αγκαλιά πολλών γυναικών. Θα μπορέσει τελικά ο νεανικός αυτός έρωτας να εκπληρωθεί;
Το βιβλίο είναι δαιδαλώδες με πολλές εγκιβωτισμένες ιστορίες που ενδέχεται να μπερδέψουν ή ακόμη και λίγο να κουράσουν τον αναγνώστη. Ούτε σε αυτό το βιβλίο ο Μάρκες μασάει τα λόγια του, αφού μας περιγράφει με λεπτομέρεια τις ερωτικές πράξεις του Φλορεντίνο και τις ιδιαιτερότητας της κάθε ερωμένης του. Η ιστορία ξεκινά στο παρόν και συνεχίζει με μια εκτενή αναδρομή στο παρελθόν των δύο ηρώων. Ένα πολύ όμορφο κομμάτι του βιβλίου, κατά τη γνώμη μου, είναι το γεγονός ότι παρόλο που οι δύο ήρωές μας ζουν διαφορετικές ζωές, στα μάτια του αναγνώστη οι ιστορίες τους πλέκονται δίνοντας την αίσθηση ότι παραμένουν ενωμένοι.
Ο συγγραφέας μας δίνει πολλά κοινωνικά και πολιτισμικά στοιχεία για τη ζωή στην Κολομβία στις αρχές του 20ου αιώνα. Η χώρα μαστίζεται από χολέρα και από πολλούς εμφύλιους πολέμους που την έχουν εξαντλήσει και το βιβλίο ακροβατεί ανάμεσα στον θάνατο που βρίσκεται ολόγυρα και στον έρωτα που μπορεί να τον ξορκίσει. Η αδυναμία του Φλορεντίνο να παντρευτεί αυτή που επιθυμεί επειδή είναι απλός υπάλληλος τηλεγραφείου, ο καθωσπρεπισμός των δασκάλων του καθολικού σχολείου που φοιτά η Φερμίνα και η συμπεριφορά που αναμένει από αυτήν η κοινωνία ως μαθήτρια, σύζυγο και αργότερα χήρα, συνοψίζουν την εικόνα μιας συντηρητικής - στην επιφάνειά της - κοινωνία. Ο αναγνώστης μπορεί να θεωρήσει τη Φερμίνα δύστροπη, ανάγωγη και να κατακρίνει την - σε κάποιες περιπτώσεις – εγωιστική της συμπεριφορά απέναντι στον Φλορεντίνο. Διαβάζοντας, όμως, πίσω από τις γραμμές και κατανοώντας το κοινωνικό και οικογενειακό βάρος της, θα μπορούσαμε να τη δικαιολογήσουμε, έστω μέχρι ένα σημείο;
«Έναν αιώνα πριν μου έκαναν τη ζωή σκατά εξαιτίας αυτού του καημένου άντρα γιατί ήμασταν πολύ νέοι, και τώρα θέλουν να μου την ξανακάνουν γιατί είμαστε πολύ γέροι.» […] «Να φάνε σκατά!» είπε. «Αν κάποιο προνόμιο έχουμε εμείς οι χήρες, είναι που δεν έχει απομείνει κανένας πια να μας κουμαντάρει».
Όσον αφορά στη μεταφορά του στον κινηματογράφο, η ταινία πλαισιώνεται από πολύ γνωστούς ηθοποιούς και αποδίδει όμορφα την ατμόσφαιρα της εποχής. Παρόλα αυτά, όπως συμβαίνει σε τέτοια μεγάλα και πυκνά βιβλία, η ιστορία κινείται πολύ γρήγορα, και ο θεατής που δεν έχει διαβάσει το βιβλίο, δεν μπορεί να κατανοήσει πλήρως τον χρόνο που περνά, τους χαρακτήρες και τα συναισθήματα των ηρώων καθώς και την απόγνωση του Φλορεντίνο που αναμένει την αγαπημένη του για 54 χρόνια.
Comments